Προς όλους τους αγαπημένους, επιστολή. Αδελφοί, Τι μεγαλομανία, μεγαλοπονία, μεγαλοσύνη, μεγαλοφαγία μεγαλοαγάπη και όλα τα μεγάλα, τα αστραφτερά με τις παγέτες μας πιάνουν λίγα εικοσιτετράωρα πριν αλλάξει ο χρόνος; Αυτό που συμβαίνει είναι παρανοϊκό. Τρέχουμε, ψωνίζουμε δώρα, ντυνόμαστε φανταχτερά, σκεφτόμαστε μόνο την εξωτερική μας εμφάνιση. Όσο πιο πολλή παγέτα, τόσο πιο μεγάλη χαρά. Ανταλλάσουμε ευχές πολύ μεγάλης έγνοιας και αγάπης, διάρκειας μόλις... μερικών ωρών. Στο φινάλε αυτής της φρενίτιδας, η ανταλλαγή δώρων, η βασιλόπιτα, το φλουρί, τα δώρα και τα πυροτεχνήματα! Όλα εφήμερα, όλα στιγμιαία. Και μέσα στο βαθύ μαύρο του ουρανού, σκάει το πυροτέχνημα για την αλλαγή του έτους και για μερικά δευτερόλεπτα φωτίζεται ο ουρανός, λάμπει η φύση. Σκάνε χίλια μικρά φωτάκια που σιγά σιγά χάνονται. Χωρίς να αφήσουν ίχνος, χωρίς σημάδι, χωρίς αποτύπωμα. Αυτή η υπερβολή, η φρενήρης προετοιμασία, οι παγέτες, η δήθεν γκλαμουριά και η μεγαλοκαλοσύνη δεν είναι τίποτε άλλο