Γράφει η Μαρία Χατζημαρκάκη, Και εκεί που φλυαρούσα ακατάπαυστα, βγάζοντας τα εσώψυχά μου στο έτερον μου ήμισυ, στην έρμη την φιλενάδα μου, και πίνοντας το ολόπικρο καφεδάκι μου (θα το αναλύσουμε και αυτό, αλλά σε επόμενη ανάρτηση) , να σου μπροστά μας, ο μεγάλος έρωτάς της! Θα μου πεις: "Καλά κρασιά! Μεγάλος έρωτας και πράσινα άλογα. Αυτά είναι μόνο για τα παραμύθια." Και θα συμφωνήσω, εν μέρει, λέγοντας... who knows ? Από την άλλη, δεν μπορούσα να παραβλέψω τα σημάδια: Στεκόταν εκεί απέναντι, την κοιτούσε αμείλικτα και σταθερά, φορώντας ένα κάτασπρο μπλουζάκι που είχε πάνω του τυπωμένο το μήνυμα: "Εγώ, Ο Μεγάλος Έρωτας" Χα, ψέλλισα με δυσκολία, στο έτερον μου ήμισυ, κοίτα να δεις που θα πειστώ! Λίγο πιο δεξιά, να και το άσπρο άλογο, να και ο εξοπλισμός βαρέως ιππικού. Εμ, γνήσιος ιππότης είναι αυτός, τι να κάνουμε; Τι να της πω της ταλαίπωρης φιλενάδας που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει, με αυτά που ακούει από μένα τον τελευταίο κ