Πόσα συναισθήματα συγκίνησης, χαράς και ικανοποίησης έκρυβε η σημερινή μέρα... Απέραντη περηφάνια και ευγνωμοσύνη. Τα λόγια είναι πολύ μικρά για να εκφράσω όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα. Ένας αγώνας τεσσάρων χρόνων έφτασε σήμερα στο τέλος του. Μία δύσκολη διαδρομή με θυσίες, διάβασμα, ξενύχτια, εξεταστικές, βιβλία, σημειώσεις, τα σος, τις απουσίες και τις παρουσίες, ολοκληρώθηκε επιτυχώς... Και πιο επιτυχώς δεν γινόταν!!! Όταν το πρωί, μου ανακοινώθηκε ότι ως πρωτεύσασα στη βαθμολογία, θα απαγγείλω τον Όρκο στην τελετή καθομολόγησης, ένιωσα περηφάνια, συγκίνηση και... δικαίωση. Πριν από 5 χρόνια, ούτε που μπορούσα να φανταστώ αυτήν τη στιγμή. Πήρα την μεγάλη απόφαση να δώσω κατατακτήριες εξετάσεις στη σχολή Αισθητικής και Κοσμητολογίας και να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα! Οι κόρες μου ήταν τότε 5 και 3 ετών! Έδωσα κατατακτήριες εξετάσεις έχοντας 38,5 πυρετό και γαστρεντερίτιδα! Υπήρχαν στιγμές που απελπιζόμουν και έβλεπα ένα απέραντο, πανύψηλο