Γράφει η Μαρία Χατζημαρκάκη,
Πολλές φορές
αναπολώ στιγμές από τα παιδικά μου
χρόνια. Τότε, που τύχαινε να έρθει στην
πόλη μου το τσίρκο. Η χαρά μου, ως παιδί,
ήταν απερίγραπτη, γιατί πάντα πηγαίναμε
οικογενειακώς και απολαμβάναμε
καθηλωμένοι το θέαμα.
Είχε τόσα
πολλά! Άγρια ζώα, θηριοδαμαστές, αστείους
κλόουν που έκαναν δήθεν αυθόρμητες
γκάφες, προκαλώντας γέλιο σε μικρούς
και μεγάλους, θεαματικά ταχυδακτυλουργικά
κόλπα, χορευτές με εντυπωσιακές στολές
γεμάτες χρώματα, φτερά και πούπουλα,
καθώς και τολμηρούς αυτοδίδακτους
ακροβάτες που χωρίς υπερβολή ρίσκαραν
τη ζωή τους για να χαρίσουν ένα απολαυστικό
και εντυπωσιακό θέαμα.
Όμως δεν ήταν
μονάχα θέμα εντυπωσιασμού. Οι άνθρωποι
του τσίρκου δεν είχαν μόνιμη κατοικία.
Μετακινούνταν διαρκώς, με πλήρη
αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα. Γι
αυτό και όσο πιο θεαματική ήταν η
παράσταση, τόσο πιο βέβαιη η προσέλευση
του κόσμου.
Ήταν θέμα
επιβίωσης.
Και σήμερα;
Κάπως έτσι δεν συνεχίζεται η πραγματική
ζωή;
Παντού γύρω άγρια θηρία, με άγρια
ένστικτα, με πάθη, μίση, χωρίς κατανόηση
και συμπόνια. Έτοιμα να αλληλοκατασπαραχθούν
στην πρώτη δυσκολία, στην πρώτη πείνα,
στην πρώτη απειλή.
Παντού γύρω, θηριοδαμαστές, που με
την επιβολή δύναμης και εξουσίας θέτουν
υπό έλεγχο πάθη, επηρεάζουν εξελίξεις,
ποδηγετούν και τελικά επιβάλλουν την
υποταγή.
Παντού γύρω, κλόουν και παλιάτσοι
που, σατιρίζοντας και διακωμωδώντας
εκούσια ή ακούσια, αποφορτίζουν την
ατμόσφαιρα και καθιστούν την καθημερινότητα
πιο ανάλαφρη, πιο εύκολη, ίσως στιγμιαία
και πιο εύθυμη.
Παντού γύρω, ταχυδακτυλουργοί, που
τεχνηέντως εξαφανίζουν και μεταλλάσσουν
δεδομένα και κεκτημένα ετών, μπροστά
στα μάτια όλων, θέτοντας υπό αμφισβήτηση
έννοιες ή πράγματα που κάποτε ήταν
αδιαπραγμάτευτα.
Παντού γύρω, εντυπωσιακοί χορευτές,
που μαγεύουν και σαγηνεύουν το κοινό
προσφέροντας τέρψη, ομορφιά και πνευματική
ανάταση.
Και τέλος...
Παντού γύρω, οι τολμηροί ακροβάτες,
αυτοί που ισορροπώντας πάνω σε ένα
τεντωμένο σκοινί, και προσηλωμένοι στον
ιερό τους στόχο, έχουν αναλάβει να
περάσουν από τη μια μεριά, στην άλλη.
Αυτοί, που με απόλυτη ψυχική ηρεμία και
δύναμη δεν αφήνουν τίποτα να αποσπάσει
την προσοχή τους από αυτόν το στόχο. Δεν
έχουν σκοπό να θυσιαστούν. Έχουν σκοπό
να περάσουν απέναντι. Έχουν σκοπό να τα
καταφέρουν. Και με απόλυτη αφοσίωση και
συγκέντρωση, τα καταφέρνουν. Το παράδειγμα
τους το ακολουθούν κι άλλοι. Και ακροβατούν
και εκείνοι, ισορροπούν, ώσπου κάποιοι,
περνούν απέναντι.
Μοιάζει με
τσίρκο, η ζωή του καθενός. Ένα τσίρκο με
πολλές θεματικές ενότητες και καθημερινές
παραστάσεις. Ένα τσίρκο με υπερβολές
και ισορροπίες.
Το τσίρκο
που κουβαλάμε μέσα στην ψυχή, είναι
γεμάτο με άγρια θηρία, με θηριοδαμαστές,
ταχυδακτυλουργούς, με κλόουν, χορευτές
και ακροβάτες, όπου πρωταγωνιστής, είναι
ο εαυτός μας. Και καλούμαστε να υποδυθούμε
καθημερινά όλους αυτούς τους ρόλους,
εναλλάσσοντας τους με χιούμορ και
συνέπεια. Έχουμε χρέος να βρούμε τις
ισορροπίες ανάμεσα σε όλους αυτούς τους
ρόλους με τις διαφορετικές απαιτήσεις.
Είναι τόσο ασαφή και εύθραυστα τα όρια
τους. Αξίζει να φροντίσουμε κάθε ρόλος,
να είναι πετυχημένος. Ισορροπημένος,
χωρίς φαμφάρες και περιττούς εντυπωσιασμούς.
Κι όταν έρθει η ώρα για το μεγάλο
καθημερινό φινάλε, ας ακροβατήσουμε
σκεπτόμενα, με όραμα και όνειρα. Με
σεβασμό στα όρια μιας υγιούς παράστασης
και όχι στα όρια των νόμων της ζούγκλας.
Το μεγάλο
μας τσίρκο, είναι το τσίρκο που κρύβουμε
μέσα μας. Εμείς διαλέγουμε ποιον ρόλο
θα απογειώσουμε.
Όχι για
βιοπορισμό. Για ψυχική ισορροπία.
Ο καθένας
επιλέγει και ακροβατεί μόνος.
Είναι
θέμα επιβίωσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου