Μια συναυλία μάθημα ζωής

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα απέμειναν. Λίγες μέρες πριν τη μεγάλη αλλαγή του χρόνου. Ουφ, δεν ξέρω από που να αρχίσω, έτσι όπως είμαι σήμερα.

Νόμιζα πως τίποτα δε θα με πτοήσει, αλλά μια φιλανθρωπική χριστουγεννιάτικη συναυλία  κατάφερε να με κάνει χίλια κομμάτια.

Άνθρωποι μελαγχολικοί, σκυφτοί, με το βλέμμα καρφωμένο στο πάτωμα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών που φαίνονταν να κάθονται ήσυχοι και ήρεμοι, περιμένοντας να δουν το πρόγραμμα  που τους ετοιμάσαμε. Μια χριστουγεννιάτικη συναυλία με τη χορωδία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Σε ένα παλιό νεοκλασικό, οι πιο "ευάλωτοι" της κοινωνίας, βρίσκουν στέγη, ένα πιάτο φαΐ, βρίσκουν παρέα, ενδιαφέροντα, βρίσκουν νόημα ύπαρξης. Μακριά από τις οικογένειες τους, μακριά από τους αγαπημένους τους, κι όμως έχουν ανθρώπους που τους φροντίζουν και τους νοιάζονται.

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως μόλις φτάσαμε στο οικοτροφείο, 2-3 ασθενείς, βρίσκονταν στην είσοδο όρθιοι και μας καλωσόριζαν! Χαμογελούσαν, έδιναν το χέρι για χειραψία και ήταν τόσο... ανθρώπινοι.  Ανεβήκαμε επάνω και οι υπόλοιποι μας περίμεναν στωικά, καθισμένοι παρατεταγμένα. Μια κυρία μάλιστα, είχε βάλει μπορντώ κραγιόν! Ήταν σκυφτή και προβληματισμένη.  

Εμείς, μπήκαμε στη σειρά και αρχίσαμε να τραγουδάμε!

Εκείνοι περίμεναν τη μουσική να τους αγγίξει την ψυχή. Κάποιοι συνέχιζαν να κοιτούν το πάτωμα, κάποιοι κοιτούσαν εμάς.

Εμείς, τραγουδήσαμε με συγκίνηση. Κάποιοι από εμάς δάκρυζαν, κάποιοι βούρκωναν. Κανείς δεν έμεινε ατάραχος. Η χορωδία, ο μαέστρος και ένα αρμόνιο.

Όσοι ώρα τραγουδούσαμε, άλλοι χειροκροτούσαν και άλλοι σιγοψιθύριζαν τα λόγια μαζί με εμάς.  Συμμετείχαν, γελούσαν, χαίρονταν!

Εμείς στην μια άκρη του μακρόστενου δωματίου, εκείνοι στην άλλη. Απέναντι.

Απέναντι;

Ναι απέναντι. Πίσω από την παχιά διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τους ψυχικά υγιείς από τους ψυχικά ασθενείς...

Το πρόγραμμα της συναυλίας, έκλεινε με τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Σε εκείνο το σημείο, λες και σηκώθηκε ένα κύμα αναμνήσεων από αυτές που παραμένουν χαραγμένες μέσα στη μνήμη και στην καρδιά. Άρχισαν όλοι να τραγουδούν μαζί με εμάς και να χειροκροτούν ρυθμικά! Χαμογελούσαν! Ένας κύριος σηκώθηκε όρθιος και πανηγύριζε, κάποιοι με τα κινητά τους έβγαζαν φωτογραφίες. Ήταν χαρούμενοι!

Εκεί, σταμάτησα να τραγουδώ. Η φωνή μου λύγισε. Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ περισσότερο. Δάκρυα κυλούσαν ασταμάτητα από τα μάτια μου και ήταν παντελώς αδύνατον να το ελέγξω.

Σκεφτόμουν τι να συνέβη στη ζωή του καθενός και αυτοί οι άνθρωποι... αποκόπηκαν; Αναρωτιόμουν πόσες φορές να είχαν τραγουδήσει τα κάλαντα όταν ήταν παιδιά ή πιο νέοι. Αν είχαν υπάρξει ευτυχισμένοι; Ερωτευμένοι;

Τι ήταν αυτό το "τσακ" που τους αποσυντόνισε; Άλλωστε δεν είναι όλες οι ψυχικές ασθένειες κληρονομούμενες, υπάρχουν  και οι εκλυτικοί παράγοντες που μπορεί να τις πυροδοτήσουν. Δεν ψάχνω το γιατί. Δεν ψάχνω το τι φταίει. Απλά αναρωτιόμουν.

Μακάρι να είχα τη δύναμη να τους πάρω μια αγκαλιά, έναν-έναν και να τους σφίξω το χέρι.

Μπόρεσα μόνο να χαμογελάσω και να πω ευχαριστώ.

Ένα απέραντο ευχαριστώ γιατί ήταν και είναι, πηγή αστείρευτης δύναμης.

Τελειώνοντας τα κάλαντα, είχαμε και παραγγελίες. Ένας κύριος με κόκκινο μπουφάν, ζήτησε δυο τραγούδια των αγαπημένων μου Beatles. Imagine και Yellow submarine.

Τελικά μάλλον καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα απ' ότι νομίζουμε! Μου φάνηκε ασύλληπτη ειρωνεία.

Imagine all the people living life in peace

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope some day you'll join us
And the world will be as one

Δεν υπάρχουν άλλα λόγια. Μοιάζουν με φλυαρία.  Μιχάλη, Αθανασία, Γιώτα, Εβίτα, Βάσω, Άννα, Χάνα, Κωνσταντίνα, Νίκη, Λέτα, Διονύση, Μιχάλη, Μάκη, Αιμίλιε, Μαρίτα, Μαρία, Δημήτρη, Δήμητρα, Ευδοξία, Χάρη, Χρήστο, σας ευχαριστώ για τη σημερινή συγκλονιστική εμπειρία που μοιραστήκαμε. Η σημερινή μέρα θα μείνει για πάντα μέσα στην καρδιά μου για να θυμίζει πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έχουμε, να μην το βάζουμε κάτω και πάντα να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Μόνο αυτό μένει. Η ανθρωπιά. Το χαμόγελο και οι αλήθειες στη ζωή...

Αυτά τα Χριστούγεννα, θα χαρίσουμε χαμόγελα, αγάπη, κατανόηση και αισιοδοξία.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από ένα ζεστό βλέμμα, ένα τεράστιο χαμόγελο, μια καλή κουβέντα και αλήθειες.

Καλά Χριστούγεννα.